DÖNE DÖNE

Döne Döne

Haftalar devrolur yıllar devrolur,

Çevrilir bu dünya boş döne döne.

Dünya bir han yeri her gelen gider,

İnsan döne döne kuş döne döne.

Herkesin emanet vardır hanesi,

Dünya emanettir toprak anası.

Hayat bir değirmen insan danesi,

Herkesi öğütür taş döne döne.

Sayısı bilinmez devreden çağlar,

Çiçekli ovalar dumanlı dağlar.

Topraklar güldükçe insanlar ağlar,

Akar gözlerinden yaş döne döne.

Sen Mevlüt İhsan’a bak neler vardır,

İnsanın çektiği feryattır zardır.

Sevinme bahara sonrası kardır,

Gelir insanlara kış döne döne.

AŞIK MEVLÜT İHSANİ